ေလာကႆ ဥတၱေရာ ေလာကုတၱေရာဟူ၍ ဆိုထားေလရာ ေလာကထဲမွ ခြဲထြက္သြားျခင္းသည္ ေလာကုတ္ဟူ၍ပင္၊ လူသားတိုင္း တစ္ေန႔ လူ႔ေလာကထဲမွထြက္ ေသဘက္သက္က်ရဦးမည္သာ။ ထိုသို႔ လူ႔ေလာကထဲမွ ခြဲထြက္ၾကရာ၌ အခ်ဳိ႕ကား လူ႔ရြာလူ႔ဘာသာျဖင့္ လူ႔ကာမဂုဏ္ကစားကြက္အၾကား မိမိခႏၶာ အ႐ႈံးထားလ်က္ က လုံးပါးပါးကာ ထြက္ခြာသြားရ ရွာသည္။ အခ်ဳိ႕ကား ကာမႏြံ အကၽြံမခံ ဓမ္ၼလြန္တန္ျပန္ျဖင့္ ကာမေပၚ ဓမၼဖက္ အႏိုင္ျဖင့္ပိုင္းထြက္ ထြက္ခြင့္ရသြားၾကသည္။ ထိုတြင္ ကာမ ေလာင္းကစားအၾကား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေရြးမသြားႏိုင္သူက မ်ား၏။
ကံေႂကြးေဟာင္း ေတာင္းစား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေရာင္းမစားသူက နည္းနည္းပါးပါး၊ ထိုကံေႂကြးေဟာင္း ေတာင္းစား႐ုံမွ် ရယူခံစားေနသူသည္ သဘာ၀ကာမမဖက္ ဓမၼဆို ဓမၼသက္သက္ မွ်ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ စရဏမွာ ၀ိဇၨာဖက္ မုတ္ၱိ ၀ိမုတ္ၱိ လက္ကိုင္လ်က္ကလည္းေကာင္း၊ အ႐ႈံးအထိလည္းမဆိုင္၊ အႏိုင္မွ်ျဖင့္လည္း မပိုင္းေလဘဲ အႏိုင္အပိုင္ကိုင္ မည္သည့္ကာလ မည္သည့္ ဘ၀မွာမွ အ႐ႈံးမေပၚေစႏိုင္ေသာ ႏိုင္နည္းျဖင့္ ပိုင္းခ်ထြက္ခြာခြင့္ ရသြားေသာေၾကာင့္.. ထိုသူသည္ သာ ေလာကုတ္ၱရာသမားစစ္စစ္တည္း၊ ထိုသူသည္သာ သခင္မ်ဳိး စစ္စစ္တည္း။
မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္
၂၀၀၂ ဧၿပီထုတ္ ဓမ္ၼနီတိကထာမွ
ေမာင္ေသြးခၽြန္ ေပးပို႔ပူေဇာ္သည္။
မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ 