ခရီးသြားရာ၌ ဘယ္ညာဖ၀ါး အျပင္လွမ္းခ်င္သည္၊ လွမ္းသည္ဟူေသာ စိတ္ႏွင့္ကိုယ္ အတြဲမိမွသာ သြားလိုရာခရီး ၿပီးစီးႏိုင္၏။ ၪာဏ္လမ္းခရီး သြားၾကရာ၌လည္း သတိႏွင့္အသိဟူေသာ စရဏ ၀ိဇၨာ ဖ၀ါးႏွစ္ျဖာအျပင္ သဒၶါ ဆႏၵ ၀ီရိယ စသည္ အဓိပတိဗိုလ္ တြန္းအားမ်ားကပါ ပံ့ပိုးေပးေနမွသာ က်င့္သေလာက္သိ၊ သိသေလာက္ က်င့္တုိ႔ျဖင့္ သမထ၀ိပႆနာလမ္းမွသည္ နိဗၺာန္နန္းသို႔ တန္းမတ္စြာ ေရာက္ႏိုင္မည္။ သို႔မဟုတ္ပါပဲ
အက်င့္ႏွင့္အသိတို႔ကို ဆက္သြယ္ေပးတာ၀န္ယူၾကေသာ သဒၶါ ဆႏၵ ၀ီရိယ စသည္ အဓိပတိဗိုလ္ကင္း အာ႐ုံမွန္ အက်င့္မွန္ ပ်က္ယြင္း ေနပါေသာ္ကား ဖ၀ါးႏွစ္စုံ ဘယ္ညာ-ဘယ္ညာ ခုန္ေနသူသည္ ေနရာမွာပင္ လမ္းဆုံး ရပိုင္ခြင့္မ်ား ဆုံး႐ႈံးရသည္ပမာ အပိတ္ေတြ႕လည္း မထြင္း၊ အ႐ႈပ္ေတြ႕လည္း မရွင္၊ အတားေတြ႕လည္း မၿဖိဳခြင္းႏိုင္ေတာ့ သည့္အျပင္..
အပိတ္ေရွ႕ ေ၀့လ်က္ကပင္ အခ်ိန္ကုန္ရမည္၊ အ႐ႈပ္ပိ ၿငိလ်က္ ကပင္ လဲက်ေစႏိုင္သည္၊ အတားေအာက္ ေမွာက္လ်က္ကပင္ အႏိုင္က်င့္ခံရေတာ့သည္၊ မည္သည့္အလုပ္မဆို သဒၶါကင္းက ဆား မပါဟင္း စားရသည့္ပမာသာ၊ ဆႏၵကင္းက ခံတြင္းပ်က္ လက္ဖက္၀ါး ပမာသာ၊ ၀ီရိယကင္းက ထမင္းပန္းကန္ၾကည့္ လက္မႏိႈက္မိသည့္ပမာ ဘာဆိုဘာမွ် အရာမ၀င္ၿပီ။
မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္
၂၀၀၂ ဧၿပီလထုတ္ ဓမ္ၼနီတိကထာ-မွ ေမာင္ေသြးခၽြန္ ေပးပို႔ပူေဇာ္သည္။
မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ 