အ၀ိဇၨာလက္ေအာက္မွာ သူစီမံသလိုလုပ္တဲ့ကုသိုလ္လည္း အိုေဘး၊ နာေဘး၊ ေသေဘးမွာ လမ္းဆုံးတယ္။ မသာျဖစ္ေအာင္လုပ္ တဲ့ ကုသိုလ္ျဖင့္ ဘယ္ေကာင္းမွာလဲ။ ဘုန္းႀကီးက ဒါနပယ္တာမဟုတ္ဘူး။ ၀ဋ္ကုသိုလ္မလုပ္ပါနဲ႔။ နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္လို႔ ခႏၶာႀကီးရြံ႕မုန္းလို႔ လွဴပါတယ္၊ တန္းပါတယ္ဆို ခႏၶာကို ေပါင္ လုပ္ပါ၊ ႏို႔မို႔ရင္ ဒီမသာ မခ်ရေသးဘူး၊ ေနာက္မသာ ဆုေတာင္းတာက ေစာေနတယ္။
ဒီအသိၪာဏ္ရွိတဲ့ဘ၀မွာ “ၪာဏ္ဓား”ကို “သမာဓိေက်ာက္ဖ်ာ” ေပၚတင္ၿပီး ၀ီရိယတည္းဟူေသာလက္နဲ႔ ၿမဲၿမဲကိုင္ေသြးလုိက္ရင္ ထက္လာပါလိမ့္မယ္၊ ဒီၪာဏ္ဓားနဲ႔ ဒိ႒ိႀကိဳးျဖတ္လိုက္ရင္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီ။ ေလာကုတၱရာမဂ္ဓားကိုရမယ္ဆိုရင္ တစ္သံသရာလုံးခ်ည္ထားတာကို တစ္ေန႔တည္းနဲ႔ တစ္စကၠန္႔တည္းနဲ႔ ျပတ္တယ္။ ဒီတစ္ခါ ျဖတ္လိုက္လို႔ရွိရင္ ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွ မဆက္မိေတာ့ဘူး။
ဒီဒုကၡသစၥာေတြကို မလွဴခင္ အရင္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဒီဒုကၡမွ လြတ္ရပါလို၏လို႔ဆိုၿပီး လွဴပါ။ ကိုယ္တိုင္ျမင္ တဲ့ဒုကၡႀကီးမွ ကၽြတ္လြတ္ ျခင္းကို အလိုရွိ၍ လွဴဒါန္းပါ၏ဆိုေတာ့ ဒုကၡေၾကာက္လို႔လွဴတဲ့ အလွဴ မဂၢသစၥာနဲ႔လွဴတာျဖစ္လို႔ နိေရာဓသစၥာ။ မသိလို႔လွဴတာက သမုဒယသ္ၥာ၊ ရတာက ဒုကၡသစၥာ၊ ဒါနက သံသရာမရွည္ဘူး။ သိ မသိသာ လိုရင္းျဖစ္တယ္။
ေက်းဇူးရွင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
၂၀၀၇ မတ္လထုတ္ မိုးကုတ္တရား ပတၱျမားအျမဳေတ – မွ
ေမာင္ေသြးခၽြန္ ေပးပို႔ပူေဇာ္သည္။
မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ 