Category Archives: ေမာင္ေသြးခၽြန္ စုစည္းပူေဇာ္သည္

အ၀ိဇၨာလက္ေအာက္မွာ သူစီမံသလိုလုပ္တဲ့ကုသိုလ္လည္း အိုေဘး၊ နာေဘး၊ ေသေဘးမွာ လမ္းဆုံးတယ္။ မသာျဖစ္ေအာင္လုပ္ တဲ့ ကုသိုလ္ျဖင့္ ဘယ္ေကာင္းမွာလဲ။ ဘုန္းႀကီးက ဒါနပယ္တာမဟုတ္ဘူး။ ၀ဋ္ကုသိုလ္မလုပ္ပါနဲ႔။ နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္လို႔ ခႏၶာႀကီးရြံ႕မုန္းလို႔ လွဴပါတယ္၊ တန္းပါတယ္ဆို ခႏၶာကို ေပါင္ လုပ္ပါ၊ ႏို႔မို႔ရင္ ဒီမသာ မခ်ရေသးဘူး၊ ေနာက္မသာ ဆုေတာင္းတာက ေစာေနတယ္။ ဒီအသိၪာဏ္ရွိတဲ့ဘ၀မွာ “ၪာဏ္ဓား”ကို “သမာဓိေက်ာက္ဖ်ာ” ေပၚတင္ၿပီး ၀ီရိယတည္းဟူေသာလက္နဲ႔ ၿမဲၿမဲကိုင္ေသြးလုိက္ရင္ ထက္လာပါလိမ့္မယ္၊ ဒီၪာဏ္ဓားနဲ႔ ဒိ႒ိႀကိဳးျဖတ္လိုက္ရင္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီ။ ေလာကုတၱရာမဂ္ဓားကိုရမယ္ဆိုရင္ တစ္သံသရာလုံးခ်ည္ထားတာကို တစ္ေန႔တည္းနဲ႔ တစ္စကၠန္႔တည္းနဲ႔ … Continue reading →

ခရီးသြားရာ၌ ဘယ္ညာဖ၀ါး အျပင္လွမ္းခ်င္သည္၊ လွမ္းသည္ဟူေသာ စိတ္ႏွင့္ကိုယ္ အတြဲမိမွသာ သြားလိုရာခရီး ၿပီးစီးႏိုင္၏။ ၪာဏ္လမ္းခရီး သြားၾကရာ၌လည္း သတိႏွင့္အသိဟူေသာ စရဏ ၀ိဇၨာ ဖ၀ါးႏွစ္ျဖာအျပင္ သဒၶါ ဆႏၵ ၀ီရိယ စသည္ အဓိပတိဗိုလ္ တြန္းအားမ်ားကပါ ပံ့ပိုးေပးေနမွသာ က်င့္သေလာက္သိ၊ သိသေလာက္ က်င့္တုိ႔ျဖင့္ သမထ၀ိပႆနာလမ္းမွသည္ နိဗၺာန္နန္းသို႔ တန္းမတ္စြာ ေရာက္ႏိုင္မည္။ သို႔မဟုတ္ပါပဲ အက်င့္ႏွင့္အသိတို႔ကို ဆက္သြယ္ေပးတာ၀န္ယူၾကေသာ သဒၶါ ဆႏၵ ၀ီရိယ စသည္ အဓိပတိဗိုလ္ကင္း အာ႐ုံမွန္ အက်င့္မွန္ ပ်က္ယြင္း ေနပါေသာ္ကား … Continue reading →

႐ိုးသားျခင္းသည္ လူ႔စည္း ဘီလူးစည္း တျခား တသီးတားဆီးေပးထားရာ စည္းပမာ..၊ သူ႔သိကၡာ ကိုယ့္သိကၡာ ႏွစ္ျဖာ႐ိုး မခ်ဳိးမိရန္ တားထား ခ်ထားျခင္းပင္။ သို႔တေစလည္း ကိုယ္က်င့္သိကၡာ စည္းျခား ထားရာ ထိုက်င့္၀တ္ထုံးအတြင္း သတိ အသိၪာဏ္ပညာတုိ႔ ၀င္ဆံ့ျခင္းပါရွိမွသာ အ႐ိုးမက်ဳိး အဆိုးမသက္ သူႏွင့္ကိုယ္ ယုံၾကည္မႈ တိုးတက္မည္။ အကယ္တိတိ.. သတိ အသိ ဦးမစီး ေမာဟေဖာက္လ်က္ သူတကာအေျပာ၊ သူတကာအေျပာ၊ သူတကာအလုပ္၊ သူတကာလက္ကုတ္ရာေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါ လိုက္ေနမိလွ်င္ကား ႐ိုးျပအစား ႐ိုးအတရားက အစားထိုး၀င္ေရာက္လာတတ္သည္။ မဟာေဗာဓိၿမိဳင္ဆရာေတာ္ … Continue reading →

ေလာကနတ္အမည္ရေသာ လူဘုရင္ လူမင္း အစားစားတို႔သည္လည္း တဏွာသို႔ အခြန္ေတာ္ဆက္ေန ရဆဲျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အမ်ား၌ အာဏာျပင္းေသာ္မွ မယားအလွႏွင့္ေတြ႕ေသာအခါ အာဏာကင္းေန တတ္ၾကသည္။ တစ္ဖန္ ဥပပတ္ နတ္အမည္ရ နတ္မင္းမ်ားလည္း တဏွာသို႔ အခြန္ဆက္ေနရဆဲျဖစ္ျခင္း ေၾကာင့္ အာဏာျပင္းရာျပင္း၊ ကင္းရာကင္းခ်ည္းသာ။ ၀ိသုဒ္ၶိနတ္အမည္ရေသာ ဘုရားရွင္သည္ကား တဏွာသတ္ၿပီး ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အာဏာျပင္း ဘာမဆို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ျပဳက်င့္၀ံ့ေတာ့သည္ သာ။ သည့္ပမာ သတ္ၱ၀ါတိုင္းတို႔၌ မင္းမူေနၾကေသာ အိုမင္းႀကီး၊ နာမင္းႀကီး၊ ေသမင္းႀကီးသုံးပါးတို႔တြင္လည္း အိုမင္းနာမင္းႏွစ္ပါးသည္ ေဆး၀ါးဒဏ္မလြန္ဆန္တတ္ျခင္း၊ ေသမင္းႀကီး၏ လက္ပါးေစျဖစ္ေနျခင္းမ်ား … Continue reading →

အထက္ေန နတ္ျဗဟၼာမ်ားသည္ လူတို႔ကဲ့သို႔ အေျခစုခြင့္မရ၊ အလကားေနဘ၀ျဖင့္ အခ်ိန္ဆုံး႐ႈံးၾကရ သည္။ ေအာက္ေန အပယ္ခံသားမ်ားတြင္လည္း ငရဲသားတို႔သည္ လူတို႔ကဲ့သို႔ အေျချပဳခြင့္မရ၊ အလကားေသဘ၀ျဖင့္ပင္ အခ်ိန္ဆုံး႐ႈံးၾကရသည္။ တိရစၦာန္ ၿပိတၱာ အသူရကာယ္တို႔သည္လည္း လူတို႔ကဲ့သို႔ အေျချပဳခြင့္မရ အလကားေလ ဘ၀ျဖင့္ပင္ အခ်ိန္ဆုံး႐ႈံးၾကရသည္။ လူမွာမူကား တစ္ရက္ေန တစ္ရက္အေျခစုခြင့္ျပဳခြင့္ရ ဘူတ႐ုပ္မ်ား ရွိေနၾက၏။ တစ္ခုလုပ္ တစ္ခုသ႐ုပ္ သိခြင့္ၾကည့္ခြင့္ရ ၪာဏ္မ်ားလည္း ထင္ရွားရွိေနၾက၏။ သို႔စဥ္လ်က္ သူ႔မိသူ႔ဖတို႔ကေမြးေသာ သားသမီး ဘႀကီးႏြား အလကားေက်ာင္းနည္းျဖင့္.. လင္ႀကီးမယား အရာထား အလကားေၾကး … Continue reading →

ေလာကႆ ဥတၱေရာ ေလာကုတၱေရာဟူ၍ ဆိုထားေလရာ ေလာကထဲမွ ခြဲထြက္သြားျခင္းသည္ ေလာကုတ္ဟူ၍ပင္၊ လူသားတိုင္း တစ္ေန႔ လူ႔ေလာကထဲမွထြက္ ေသဘက္သက္က်ရဦးမည္သာ။ ထိုသို႔ လူ႔ေလာကထဲမွ ခြဲထြက္ၾကရာ၌ အခ်ဳိ႕ကား လူ႔ရြာလူ႔ဘာသာျဖင့္ လူ႔ကာမဂုဏ္ကစားကြက္အၾကား မိမိခႏၶာ အ႐ႈံးထားလ်က္ က လုံးပါးပါးကာ ထြက္ခြာသြားရ ရွာသည္။ အခ်ဳိ႕ကား ကာမႏြံ အကၽြံမခံ ဓမ္ၼလြန္တန္ျပန္ျဖင့္ ကာမေပၚ ဓမၼဖက္ အႏိုင္ျဖင့္ပိုင္းထြက္ ထြက္ခြင့္ရသြားၾကသည္။ ထိုတြင္ ကာမ ေလာင္းကစားအၾကား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေရြးမသြားႏိုင္သူက မ်ား၏။ ကံေႂကြးေဟာင္း ေတာင္းစား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ … Continue reading →

ကမၻာႏွင့္ခ်ီ္၍ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာ ကပ္မီးသည္ နီးသထက္ နီးလာေန ေခ်ၿပီ။ သံသရာႏွင့္ခ်ီ၍ ဖ်က္ေလ့ရွိ ေသာ အဖ်က္မီးသည္လည္း ညီးညီးပင္ေလာင္ေနေခ်ၿပီ။ ဘ၀ႏွင့္ခ်ီ၍ ကူးစက္ေနေသာ အစြဲမီးသည္ လည္း ညီးညီးပင္ ေတာက္ေလာင္ေနေခ်ၿပီ။ ကပ္မီးကား ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ လိုက္စားလြန္းအားႀကီး ေနျခင္းတည္း၊ အဖ်က္မီးကား တဏွာ မာန ဒိ႒ိတို႔အၾကား မိမိစိတ္ ေပါက္လႊတ္ပဲစား ပစ္ထားျခင္းတည္း။ အစြဲမီးကား ေ၀ဒနာ တဏွာ ဥပါဒါန္ တုိ႔အၾကား အာ႐ုံလိုက္စားေနျခင္း တည္း။ ထိုမီးမ်ား တကယ္ေၾကာက္ အားပိုပါသည္ဆိုေသာ္.. … Continue reading →

မသာလည္း တ, သာလည္း တ လေသာ္မွ လူေျခတိတ္ဆိတ္ လူႏွင့္သတၱ၀ါတုိ႔အိပ္ေမာက်ခ်ိန္ သာထိန္ေနေခ်က လတန္ခိုး တန္ဖိုးျပည့္မရ၊ ဘုန္းက်က္သေရ ဂုဏ္သိန္ကင္းပ အလင္းခ်သျဖင့္ အလဟႆအျဖစ္ျဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ရရွာသည္။ လူတို႔တြင္လည္း အမ်ားတို႔က အားကိုးတႀကီးလိုေန ခ်ိန္တြင္ မိမိ၏ပညာစြမ္းျဖင့္ လူတို႔၏ ေနရာတန္း ၀င္ေရာက္မထမ္းပါပဲလ်က္က မလိုအပ္ခ်ိန္မွ ၀င္ေရာက္ လက္ကမ္းပါေသာ္ကား..လူအမ်ားတို႔ အားကိုးျခင္း၊ တမ္းတျခင္း၊ ၀ိုင္း၀န္းကာ အမႊန္းတင္ျခင္း၊ ၀င္ေရာက္ ခိုလႈံျခင္း မခံရေတာ့ေသာ ေၾကာင့္.. မည္မွ်ပင္ ဟိတ္ဟန္ထုတ္ေန ေစ၊ ထိုဟိတ္ကား ဟိတ္ပုပ္မွ်သာ၊ မည္မွ်ပင္ … Continue reading →

ဗီဇသတ္ၱိမွ ဇ,ျပလ်က္ရွိေသာ ဇာတိမာန္၊ အလွ ဓန ပညာတို႔မွ အားျပလ်က္ရွိေသာ ကိေလသာ့မာန္၊ သဒၶါ ဆႏၵတို႔မွ အားျပလ်က္ရွိေသာ ေနကၡမမာန္၊ ထိုမာန္မ်ား လူသားတိုင္းလွ်င္ တစ္မ်ဳိးမဟုတ္ တစ္မ်ဳိးရွိေနၾကၿမဲသာ။ ထိုစဥ္ အထက္မာန္ႏွစ္မ်ဳိးကား ယုတ္ညံ့ေသာေနရာ၌ ျဖစ္ရေသာေၾကာင့္ ဟိနမာန္၊ ေအာက္ဆုံးအမ်ဳိးကား ျမင့္ျမတ္ေသာေနရာ၌သာ ျဖစ္ေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ ပဏီတမာန္၊ တစ္ဖန္ ဇာတိမာန္ကား လူ မဆိုထားဘိ တိရစ္ၦာန္မ်ားပင္ရွိေခ် ရာ အမ်ားသုံးေသာ မာန္ပစၥည္း တည္း။ ေလာကတြင္းသို႔ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ ဘာသာတစ္ခုခု ကိုယ္စားျပဳလ်က္က ၀င္ေရာက္လာ … Continue reading →

သူတစ္ပါးအေပၚ မတရားေအာင္ႏိုင္ျခင္းမွန္သမွ် အျပင္ေအာင္ ႏိုင္ျခင္း၊ အျပင္ေအာင္ျခင္းသည္ ေႂကြးမကင္း ကိုယ္တစ္လွည့္ ျပန္ခံရဖို႔အေၾကာင္းတရားျဖစ္သည္။ ေႂကြးျပန္ဆပ္တဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ အတိုးနဲ႔အၫြန္႔နဲ႔ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ျပန္ခံရမယ္။ ဒီေတာ့ အျပင္မွာ တစ္ခါႏိုင္တိုင္း သံသရာမွာ အႀကိမ္ ႀကိမ္႐ႈံးရလိမ့္မယ္။ လူတစ္ေယာက္ ကို ဒုက္ၡေပးလိုက္ရလို႔ ကိုယ္က ႏိုင္ၿပီမထင္ပါနဲ႔။ ဒါေသက ႏိုင္သြား တာပါ။ ခိုင္းသလို လုပ္ေလ ေဒါသ က ေရာင့္တက္ေလ။ အျပင္တစ္ခါႏိုင္တိုင္း အတြင္း တစ္ခါ႐ႈံး.. ဒီႏႈန္းနဲ႔ သံသရာခရီးသြားခဲ့ၾကလို႔ ေအာက္ရပ္အပါယ္ဘုံေတြမွာ ေရစုန္ေမ်ာေနတာ၊ မႀကိဳက္စိတ္ ေဒါသျဖစ္ေပၚလာခ်ိန္ … Continue reading →